Toθαλασσινό νερό συγκεντρώνεται σε ρηχές παράκτιες εκτάσεις. Κάτω από την επίδραση του ηλίου και του αέρα προκαλείται εξάτμιση του θαλασσινού νερού, σταδιακή κρυστάλλωση όλων των αλάτων που περιέχει και συμπύκνωση σε χλωριούχο νάτριο.
Αρχικά το θαλασσινό νερό εισέρχεται, μέσα από σωλήνες, στις ειδικά διαμορφωμένες δεξαμενές ( ή λεκάνες) εξάτμισης που έχουν φυσικό πυθμένα. Ενώ κυλά από δεξαμενή σε δεξαμενή και κάτω από την επίδραση του ήλιου, εξατμίζεται και μετατρέπεται σε κορεσμένη άλμη μέχρι 25 Be. Η διαδικασία της εξάτμισης επηρεάζεται από το μικροκλίμα της περιοχής, δηλ. την ηλιακή ακτινοβολία, τις βροχοπτώσεις, την υγρασία, την ταχύτητα του ανέμου.
Σταδιακά η κορεσμένη άλμη μεταφέρεται στις επόμενες δεξαμενές, τις δεξαμενές κρυστάλλωσης, απαλλαγμένη από τα λοιπά άλατα πέραν του χλωριούχου νατρίου. Όσο συνεχίζεται η εξάτμιση της άλμης , τόσο αυξάνεται oυπερκορεσμός και η κρυστάλλωση σε χλωριούχο νάτριο.
Όταν δημιουργηθεί στρώμα αλατιού 15-20 εκ. τότε πραγματοποιείται και η συγκομιδή, το πλύσιμο και η αποθήκευση σε σωρό.
Η συγκέντρωση του θαλασσινού νερού στις αλυκές πραγματοποιείται από το Φεβρουάριο, ενώ η διαδικασία της κρυστάλλωσης λαμβάνει χώρα από τον Απρίλιο μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου -Οκτωβρίου που είναι η περίοδος της συγκομιδής. Στη συνέχεια εργασίες προετοιμασίας στους χώρους των δεξαμενών πραγματοποιούνται, προκειμένου το νέο θαλασσινό νερό να εισέλθει και ο κύκλος να επαναληφθεί.
Πηγή: Globalnest 2000, N.A.Korovessis-T.D.Lekkas. Saltworks: Preserving Saline Coastal Ecosystems, 6th conference on Environmental,Science &Technology, September 1999.
